صد و هفتاد و ششمین قطره

چقدر خوب میتونست باشه که بقیه ازت انتظاری نداشته باشن و بهت افتخار کنن نه؟ 

اونروز جلوی سیما داشت گریه‌ام میگرفت وقتی داشتم بهش پیامای ایرجی رو نشونش میدادم. اینکه چقدر ازم انتظار داشتن و چقدر ناامیدشون کردم، هنوز دارم حرص میخورم. هنوز حسرت میخورم. تا کی؟ نمیدونم. 

 

۱۶ اسفند ۱۴۰۱

صد و هفتاد و پنجمین قطره

امروز امتحان مبانی رو دادم. مباحث خطا و برازش داده بود. دقیقا چیزایی که توی تحلیل داده دو سال پیش سعی میکردن بهم بفهمونن. اونموقع نمیفهمیدم، توی تاریکی خودم بودم و نمیخواستم بفهمم حتی. تا الان فکر میکردم دلیلی که نتونستم المپیادو به جایی برسونم این بود که کلاسا آنلاین بودن ولی خب کلاسای مبانی هم آنلاین بود و اتفاقا هیچ کدوم رو نرفتم ولی امروز امتحانش رو کامل نوشتم. چرا؟ چون میخواستم یاد بگیرم. نمیدونم حس عجیبیه. هنوز حسرت دارم، میتونستم خیلی پیشرفت کنم و نکردم ولی خب تموم شده و مربوط به گذشته‌اس. 

 

داشتم با مامانم حرف میزدم، درمورد افسردگی این نسل و این که باید اسیب شناسی بشه حرف زدیم. خیلی چیز مهمی نگفتیم ولی در نهایت به این منجر شد که درمورد خودم فکر کنم. 

بعد از کلی سال بالاخره فهمیدم چرا دان کاراکتر مورد علاقه من بوده و هست. همیشه برام جالب بود چرا از همون پنج-شیش سالگی انقدر دوسش داشتم به عنوان کاراکتر، درحالی که بقیه به قول معروف "کول" تر بودن. چون باهاش احساس نزدیکی میکردم. 

به این که ماشین ها و ابزارآلات رو به آدما ترجیح بدی، بخوای توی اتاق بمونی و کار خودتو انجام بدی. هیجان هیچوقت احساس مورد علاقه من نبوده، ماجراجویی و اضطراب هم همینطور. اگه که با شرایط و استانداردام مشکلی نداشته باشم چرا باید تغییرش بدم؟ چیزای جدید رو چرا باید امتحان کنم؟ هیچوقت اینو نفهمیدم. 

مامانم هنوز اعتقاد داره که من این همه میگم دلم نمیخواد بیرون برم با بقیه، ادا و اطواره ولی نه واقعا، سوشال بودن برای من میتونه راحت باشه برای مدت کوتاه اما در طولانی مدت من نیاز دارم باتریامو شارژ کنم. من انرژیمو از بقیه نمیگیرم، بقیه از من انرژی میگیرن. هرچقدرم آدم نایسی باشم و بخوام به بقیه کمک کنم این باعث نمیشه من ذره‌ای سوشال بودن رو ترجیح بدم به تنهایی. و این چیز بدی نیست، این افسردگی نیست، این صرفا کاراکترمه و خب کاریشم نمیشه کرد. 

نمیدونم چرا فکرم درگیره ناراحت نیستم ولی حس عجیبی دارم.

 

۴ بهمن ۱۴۰۱

صد و هفتاد و چهارمین قطره

بالاخره دیشب کمپین یازده ماههمون رو تموم کردیم و خب ناراحتم. مسخره‌اس. ولی دلم گرفته مثل وقتی که یه سریال خیلی خوب رو تموم میکنی ولی صدبرابر بدتر. بی شوخی یکی از شادیام هر هفته سشن هامون بود. ولی خب. 

everything good comes to an end.

 

۸ دی ۱۴۰۱

صد و هفتاد و سومین قطره

سه چهار هفته اس تکلیف ریاضی ننوشتم باید برگردم به روال قبلی باید. باید! پشت گوش انداختنش فقط بدترش میکنه. 

 

پ. ن: خوابمم بهم ریخته. دیر خوابم میبره بیدار میشم شبا خوابای اشفته میبینم. 

 

۱۹ آذر ۱۴۰۱

صد و هفتاد و دومین قطره

- I'm afraid...

+ I know you are.

- I'm afraid it's too late.

 

۵ آذر ۱۴۰۱

صد و هفتاد و یکمین قطره

بعد حدود شیش ماه، اولین باره که افسردگی رو دوباره حس میکنم سنگینی‌شو و خفگی‌شو. خدا رحم کنه البته دروغ گفتم اگه بگم یه بخشی از وجودم دلش براش تنگ نشده بوده.

 

پ. ن: رعنا نمیدونم آیا هنوز اینجارو میخونی، ولی اگه میخونی میشه نخونی دیگه؟ یعنی میدونی دلم نمیاد ادرسشو عوض کنم ولی خب احساس میکنم نیاز دارم مال خودم باشه. لازم نی چیزی بم بگی یا هرچی کلا گفتم همینجا ازت بخوام و ازتم نمیپرسم خودتی و وجدانت. :))) 

 

۲۷ آبان ۱۴۰۱

Wish I Was Here - Antimatter

All in all I don't know what to believe
But I told my friends I'm not sure if they're real
And I'm peering in mirrors for proof that I'm here

Half in half out of this broken machine
Sick to the bone with some spectral disease
Came back from the void with the void still in me

Oh
How I wish I was here
How I wish I was here

Watching my life on a de-tuned TV
The pictures I see are just shapes on a screen
Come shake me out of my slow motion dream

Here comes another day lost within the fade out
And I'm freaking out
Don't let this be what I'm about, I'm about

Oh
How I wish I was here
How I wish I was here

Oh
How I wish I was here
How I wish I was here

Oh
How I wish I was here
How I wish I was here

Oh
How I wish I was here
How I wish I was here

Oh
How I wish I was here
How I wish I was here
How I wish I was here
Oh

All it would take, is a whisper or a kiss
To seal my fate, within the abyss

Anesthesia
All is seeing, self-deceiving

I'll find a way home
A way home

How I wish I was here
How I wish I was here

Acid mother
Resin father
I am blind

 

۲۲ آبان ۱۴۰۱

صد و شصت و نهمین قطره

یکی دوسال پیش که میرفتم پیش مشاور بهم گفت " یه سوال دردناک ازت بپرسم؟ به نظرت زشتی؟ " اونموقع خیلی برام عجیب بود البته به خاطر انحراف چشمم ازم پرسید و خب منم اینجوری بودم که نه واقعا به نظرم معمولیم.

الان ولی شدیدا به مشکل برخوردم با ظاهرم، احساس میکنم خیلی چاقم، خیلی جوش دارم، اسنترا نمیذاره وزنم رو کم کنم و با حسرت به عکسای دو سه سال پیشم نگاه میکنم و میبینم که غبغب نداشتم. خدایا این کرونا چه بلایی سر من آورد چقدر به من ضربه زد. دلم میخواد فقط یه دوره برم تراپی و درمورد کرونا حرف بزنم. 

 

۶ آبان ۱۴۰۱

صد و شصت و هشتمین قطره

البته که دانشگاه بهم اعتماد بنفس از دست رفته‌ام رو بهم برگردوند اما همچنان بعد از ورق زدن جزوه‌های المپیادم میزان حسرت و غمی که تجربه میکنم غیرقابل توصیفه. انقدر خودمو سرزنش میکنم که نتونستم به جایی برسونمش وقتی اون همه استعداد و علاقه داشتم. واقعا خاک بر سرم کنن که انقدر ضعیف بودم و هستم.

 

۴ آبان ۱۴۰۱

Waiting On The Sky To Change - STARSET

There's something in the air
Burning ions in the oxygen are all aglow
A feeling everywhere
Premonitions of the storm that comes, but I won't go

I'm done running towards
The eyes of tornadoes
Pretending this is home

I breathe in the atmosphere
Let it wash over my fear
Of these heights as I transcend
And become whole again
I breathe in the atmosphere
Let it take me out of here
I won't live life in the rain
Waiting on the sky to change
(Waiting on the sky to change)

I've been frozen since that day
I saw my clear blue skies as they turned to gray in front of me
It's hard to find my way
Can I rise above when giving up is all I know?

I'm done running towards
The eyes of tornadoes
Pretending this is hope

I breathe in the atmosphere
Let it wash over my fear
Of these heights as I transcend
And become whole again
I breathe in the atmosphere
Let it take me out of here
I won't live life in the rain
Waiting on the sky to change

And the water's rising
Going deaf from the sound of rain
And the water's rising
I won't drown in the flood you made
And the water's rising
Going deaf from the sound of rain
And the water's rising
I won't drown in the flood you made

I breathe in the atmosphere
Let it wash over my fear
Of these heights as I transcend
And become whole again

I breathe in the atmosphere
Let it wash over my fear
Of these heights as I transcend
And become whole again
I breathe in the atmosphere
Let it take me out of here
I won't live life in the rain
Waiting on the sky to change

Waiting on the sky to change
Waiting on the sky to change
Waiting on the sky to change
Waiting on the sky to change

 

۲۹ شهریور ۱۴۰۱