سومین قطره

یکی بود میگفت وقتی ناراحتی اطرافیانشو میبینه خوشحال میشه، نکه سادیسم داشته باشه‌ها... نه! میگفت باعث میشه بفهمه که همه یه موقع‌هایی کم میارن، یه موقع‌هایی میشکنن؛ میدونی که چی میگم؟ 

اما من نمیتونم ناراحتی بقیه رو ببینم. نکه نازک نارنجی باشما... نه! باعث میشه بفهمم همه یه موقع‌هایی کم میارن، یه موقع‌هایی میشکنن.

اونموقع به خودم میگم که... وقتی حتی قوی‌ترین افرادی که میشناسم هم ممکنه تسلیم بشن، پس اونوقت تکلیف من چیه؟ 

۱۲ بهمن ۱۳۹۷

دومین قطره

میدونی؟ 

شایدم نمیدونی...

راستش...

از کجا شروع کنم؟ بهم بگو شاید از اونجا که زندگی منو گرفت تو دستاش نمیدونم قسط ش چی بود. همونو گرفت تک تک مونو.

نه نه بذار از اینجا شروع نکنم از اونجا شروع کنم که تا به دنیا اومدیم زندگی سرمون داد کشید و گفت ببین اینجا دنیا عه و سخته پس خوب حواست جمع باشه ! همه مون هم میترسیدیمو...

۲۱ بهمن ۱۳۹۵

ویرایش، 12 بهمن ماه 1397:

نگاه کن چی نوشته بودم و یادم رفته بود ارسالش کنم و تکمیلش کنم. داشتم درمورد دنیا میگفتم نه؟ نمیدونم چی بگم دربارش.

دقت کردی هر بهمن تصمیم میگیرم بلاگ نویسیمو شرو کنم؟ خیلی جالبه... 

اولین قطره

چرا روزی به دنیا آمدی که برف می بارید؟

تورا شایسته تر آن بود،

که با آوای شاد فاخته همزاد میگشتی،

و یا با خوشه انگور فرو آویخته از شاخه های مو،

دریغا، دست کم، با رقص پرواز پرستو ها،

زمان مرگ تابستان، 

در آغاز سفر تا دورها،

همزاد می گشتی.

چرا هنگام قیچی کردن پشتم سفید بره ها چشم از جهان بستی؟

تو را شایسته تر آن بود،

که در فصل فرو افتادن سیب از درختان رخت می بستی،

همان فصل ملخ آزار پر آشوب،

که در خاک به آب افتاده ی سنگین گندمزار،

به جز ته ساقه های مانده در گل، هیچ باقی نیست.

همان وقتی که باد آهسته و پیوسته می نالد،

برای مرگ خوبی ها.

#کریستینا_جی_روستی 

۲۰ بهمن ۱۳۹۵