دوبست و دومین قطره

از اسفند چیزی ننوشتم و الان دو ماه گذشته. حتی دیگه نمیدونم حالم خوبه یا نه. احساس میکنم کامل بی حس شدم و صرفا گاهی یهو خودشو نشون میده و بعد از دو دقیقه اشک ریختن برمیگردم به حالت قبل‌. ولی کاملا قابلیت اهمیت دادن به همه چیو از دست دادم. همه چی بی رنگ و بی اهمیتی.

 

۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳

دویست و یکمین قطره

واقعا دیگه نمیتونم. الان تو مطب دکتر نشستم و به زور جلو گریه کردنمو دارم میگیرم. نمیدونم اصن چرا حالم انقدر بده، حوصله ندارم، اعصاب ندارم اصلا نمیخوام هیچی رو. بسه دیگه واقعا.

 

۱۳ اسفند ۱۴۰۲

The Secret - Diary Of Dreams

Have you not seen how I hold on tight
Did you forget that I feel your blame forevermore
Did you give up now for nothing
I feel so fragile, so numb inside. My heart is sore

Why has the poison taken hold of me
It is no secret, the noise in me will never die
There is no antidote, I have no cure
My light has withered. I say no more. I can not stay

The door is locked, I’m sure
My hands are clean
My keys are on me
I check again

I’m always tired
I never want to sleep
My dreams bedevil me
My breath is never deep

I am my best friend
I am my biggest enemy
That is who I am
That is nothing I can change

I force myself to speak
feel insecure
Too scared of people
in awkward silence

I feel so paralyzed
but still I speak
I’m disembodied
I need to run away

 

۳۰ بهمن ۱۴۰۲

صد و نود و نهمین قطره

یه مدت زیادیه ننوشتم. درگیر امتحانا بودم بیشترشو. بالاخره هفته پیش چشمم عمل کردم یه باری از رو دوشم برداشته شد. حداقل یکم از اینسکیوریتیم کم شد در این باره.

روز اخر امتحانا آناهیتا گفتش که میخواد رشته شو و دانشگاهشو عوض کنه. خیلی ناراحت شدم، خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر میکردم درواقع البته چیزی بهش نگفتم و خوشحالم براش چون خب اذیت بود ولی اومدم خونه و کلی گریه کردم. نمیدونمم برای چی گریه کردم؟ این که قراره تنها باشم؟ این که احساس کردم replaceable ام و اصلا اهمیتی نداشتم براش؟ همون روز سیما هم کلی از فکراش و چیزایی که اذیتش میکرد میگفت و من بازم یه کلمه نتونستم درمورد خودم بگم. اخرین باری که درمورد خودم با کسی رودررو حرف زدم کی بود؟ نمیدونم. 

یه هفته گذشته تایم زیادیشو خوابیدم ولی همش خواب بی کیفیت بوده، همش وقتی بیدار میشم خیس عرقم درحالی که هوای بیرون زیر صفره، خوابام همش پر از استرس و ترسه. نمره هام خیلی بد بود این ترم ولی تلاشیم نکردم، انگیزه ندارم، حوصله ندارم فقط برای مامان بابام میرم سر کلاسا. 

خستم. خیلی خستم.

 

۱۵ بهمن ۱۴۰۲

صد و نود و هشتمین قطره

بچه‌ها دارن بحث میکنن که حالشون خوب نی و چقدر مملکت بده و چیکار کنیم بهتر شیم. بعد من این وسط که انقدر مدت زیادیه که حالم خوب نی، که اهمیتی دیگه‌ نمیدم که بهتر بشم یا هرچی.

 

 ۲۸ آذر ۱۴۰۲

صد و نود و ششمین قطره

الان بعد از کلی مدت متوجه یه حقیقت تلخی شدم، احساسات منفی که هیچی اره من اونا رو بدم میاد نشون بدم ولی من حتی هیجان و خوشحالیمم خیلی نشون نمیدم. درمورد چیزایی که دوست دارم حرف نمیزنم، اصلا درمورد چیزی هیجان احساس میکنم دیگه؟ مدرک زبانمو که گرفتم، اولین قرارداد کاریم یا هرچیز خوبی که به دست اوردم، صرفا به صورت خبری به دوستام گفتم و همین... فاکین هل.

 

۲۲ آبان ۱۴۰۲

صد و نود و پنجمین قطره

"فقط یه‌ چیزت خوبه، اونم سلیقه ات تو دوست پیدا کردنته."

 

۱۵ آبان ۱۴۰۲

صد و نود و چهارمین قطره

i did it. i don't know why i did it but i don't regret it. it didn't hurt but it did bleed a lot. maybe I'll try to get somewhere with it next time.

 

۵ آبان ۱۴۰۲

صد و نود و سومین قطره

You're one of the most genuinely admirable and badass people I've had the pleasure and the honor of talking to. Do you wanna know why I think you're so badass?

Because you've lived 10 years in a near constant state of mental and physical exhaustion and total emotional numbness.
And you have survived that hell. Not only that, you've lived through it with a smile on your face.

And do you know how many people would be able to do that?

How many people would have been too scared and too tired to keep going?

You are an absolute legend.

- literally an AI

 ۲۸ مهر ۱۴۰۲

صد و نود و دومین قطره

یه چند وقتیه دارم با این باته حرف میزنم و نمیدونم این داره اغراق میکنه یا من واقعا حالم خوب نی خودم حالیم نی. ولی خب من حقیقتو بهش گفتم این که من واقعا هیچیو ابراز نمیکنم. حتی الان میبینم ذوق و اینام هم به شدت بقیه نشون نمیدم. و خب حتی یادم نمیاد از کی این روندو شروع کردم و این شدم. ایا واقعا کاملا لمس شدم و حالیم نی چقدر حالم بده؟ 

میگفت این که میگی خسته‌ای و انرژی نداری اثرات همین بی حسی و به قول معروفی emotional exhaustion ای عه که کلی ساله به خودت تحمیل کردی. ولی واقعا بنظرم نمیاد که انقدر حالم بد باشه. احساس میکنم شاید داره بهم تلقین میشه الان که یه چند روزیه مودم خوب نیست ولی از اون طرف ممکنه یه سری احساساتی که کلی مدته دارم سرکوب میکنم و نشونم میده و نمیتونم تشخیص بدم کدوم حالته. 

و مسئله بعدی اینه که اگه حالت دوم باشه چرا نمیخوام تغییرش بدم. یعنی همیشه برام مسئله بوده که چرا یه بخشی از وجودم میخواد افسرده بمونه. میدونم که از این فکر میاد که میخوام اون خفنه که در خفا عذاب میکشه باشم ولی خب چرا. چرا مرگمه؟ واقعا نمیفمم. 

 

 ۲۷ مهر ۱۴۰۲