چیزی بگو از آتش و آغاز
آزادی پرنده و پرواز
یعنی به من امید بده باز
حتی اگر وجود ندارد...
- آبان ۱۴۰۳ (۱)
- مهر ۱۴۰۳ (۱)
- شهریور ۱۴۰۳ (۱)
- تیر ۱۴۰۳ (۴)
- خرداد ۱۴۰۳ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۳ (۲)
- اسفند ۱۴۰۲ (۱)
- بهمن ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۱)
- آبان ۱۴۰۲ (۴)
- مهر ۱۴۰۲ (۶)
- شهریور ۱۴۰۲ (۳)
- مرداد ۱۴۰۲ (۱)
- تیر ۱۴۰۲ (۳)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۲)
- فروردين ۱۴۰۲ (۲)
- اسفند ۱۴۰۱ (۱)
- بهمن ۱۴۰۱ (۱)
- دی ۱۴۰۱ (۱)
- آذر ۱۴۰۱ (۲)
- آبان ۱۴۰۱ (۴)
- شهریور ۱۴۰۱ (۴)
- مرداد ۱۴۰۱ (۳)
- تیر ۱۴۰۱ (۲)
- خرداد ۱۴۰۱ (۶)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۱)
- فروردين ۱۴۰۱ (۶)
- اسفند ۱۴۰۰ (۵)
- بهمن ۱۴۰۰ (۱)
- دی ۱۴۰۰ (۱)
- آذر ۱۴۰۰ (۱)
- آبان ۱۴۰۰ (۲)
- مهر ۱۴۰۰ (۱)
- شهریور ۱۴۰۰ (۲)
- مرداد ۱۴۰۰ (۲)
- خرداد ۱۴۰۰ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۲)
- فروردين ۱۴۰۰ (۱)
- اسفند ۱۳۹۹ (۱)
- بهمن ۱۳۹۹ (۲)
- دی ۱۳۹۹ (۸)
- آذر ۱۳۹۹ (۱۴)
- آبان ۱۳۹۹ (۷)
- مهر ۱۳۹۹ (۱۳)
- شهریور ۱۳۹۹ (۶)
- مرداد ۱۳۹۹ (۱۰)
- تیر ۱۳۹۹ (۵)
- خرداد ۱۳۹۹ (۸)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱۰)
- فروردين ۱۳۹۹ (۴)
- اسفند ۱۳۹۸ (۳)
- بهمن ۱۳۹۸ (۳)
- آذر ۱۳۹۸ (۴)
- آبان ۱۳۹۸ (۲)
- مهر ۱۳۹۸ (۲)
- شهریور ۱۳۹۸ (۲)
- مرداد ۱۳۹۸ (۴)
- تیر ۱۳۹۸ (۳)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- اسفند ۱۳۹۷ (۴)
- بهمن ۱۳۹۷ (۸)
- بهمن ۱۳۹۵ (۲)
واقعا فکر نمیکردم این حجم احساسات رو سر مرگ یه کاراکتر فیکشنال تجربه کنم ولی کردم. البته دلیلشم میدونم چرا و شاید یه موقع بیام بنویسم. ولی خب برام جالب بود که چقدر تاثیر گذاشت روم و اصلا و ابدا فکر نمیکردم اینجوری واکنش نشون بدم. یعنی قبلا سر مرگ کاراکترا ناراحت شدم بعد یه ساعت اینا یادم رفته، این دقعه از دیروز صبح تا امروز عصر اینا هردفعه یادم میفتاد اشکم درمیومد. :))) اصلا خیلی عجیب بود. البته الان که فهمیدم چرا انقدر ناراحت شدم و چرا انقدر احساس وابستگی میکردم حالم خیلی بهتره. یعنی وقتی فهمیدم دلیل احساساتم چی بوده.
۳۰ شهریور ۱۴۰۲
Sweep away the letters lying by the doorHide away those reoccurring tears once moreEverything is silentHer room is void and soundWith every passing hourTime is letting her down
Telephone fragments lay scattered on the floorNo words to make it betterShe's heard it all before
Staring in the mirrorAt beauty come and goneBewildered and brokenShe fades away alone
Left her burdenеd with years of sorrowShe'll take it to the graveAnd lay the sadness to restDon't leave her flowersJust leave her aloneShe needs to find the answersFar away from home
Don't stand in bitter judgmentAt the truth she won't untieDon't tell her not to sufferDon't tell her not to cry
There's no absolutionAs the blood still taints her hairThe scars might be invisibleBut the wounds are still there
Left her burdened with years of miseryShe'll take it to the graveAnd lay the heartache to restDon't seek forgivenessJust leave her to mendShe needs to find the answersShe needs to find the end
Along you came searchingSlowly rooting in her soulRegained a sense of feelingAnd the gift to make her whole
But she's giving in to shadowsAs she draws the final lineFollow her into darknessAnd embrace her till the end of time
Left her burdened with years of agonyShe'll take it to the graveAnd lay her fears to restDon't leave her strandedBut just leave her beIn time you'll know the answersFor she is me
She is me
۱۱ شهریور ۱۴۰۲
خب خدا رو شکر متوجه پترن اعصاب خردی هام شدم و باید بیشتر حواسم به وضعیت روحیم باشه دور و ور دهم هرماه.
۱۱ شهریور ۱۴۰۲