مهم‌ترین قطره

دلم میخواد آدرس این وبلاگ رو به ز بدم چندین بارم بهش فکر کردم. دلم میخواد مخاطب داشته باشم. نمیخوام تمام عمرم برای خودم حرف بزنم.

 

ولی از طرفی برام سخته که ضعیف باشم. اینجا تمام افکار ضعیف و غرهامو مینویسم. چیزایی که هیچکس هیچ وقت نشنیدتشون و از این متنفرم که یه دختر ضعیف و افسرده به نظر بیام.

 

و از طرفی حس میکنم اگه ادرس این وبلاگ رو بهش بدم یه مسئولیت اضافه براش تراشیدم. حالا بیاد اینا رو بخونه و شایدم نگران شه یا هرچی. 

نمیخوام یه بار فکری اضافه شم براش. 

 

۳۰ تیر ۱۳۹۸

ویرایش، ۵ بهمن ۱۳۹۸:

راستش تا حالا دلم خواسته ادرسشو به خیلیا بدم، ولی واقعا این وبلاگ هیچ چیزی جز غرها و دغدغه های یک ثانیه ای من نیست و اونقد اصلا نباید بهشون اهمیت داده بشه. :)))

نتیجتا نمیدمش به ر چون میدونم که فکرش درگیر میشه و این رو نمیخوام. من عادت کردم به این که صدام رو کسی نشنونه و با خاطراتی که امروز ازش خوندم اون کسیه که باید صداش شنیده شه نه من. 

 

ویرایش، ۳۰ تیر ۱۳۹۹:

اونموقع بهش گفتم دغدغه‌ی یه ثانیه‌ای، فکر نمیکردم که یه روزی تبدیل بشه به کل زندگیم و روزهایی ک خوشحالم برام عجیب باشه. 

 

ویرایش، ۹ فروردین ۱۴۰۱:

آدرس اینجا رو بهش دادم. یکم پشیمون بودم نه به خاطر چیزایی که قبلا نوشتم ولی به خاطر چیزایی که خواهم نوشت خیلی مواقع نوشته ها کاملا زاده احساساتن و نمیخوام افکار هیچ ادمی درباره من رو شکل بدن. ولی خب دیگه برای پشیمونی دیره راه برگشتی ندارم تو این مورد. 

 

ویرایش، ۲۰ فروردین ۱۴۰۱:

" ولی داشتم فکر میکردم که خوشحالم که ادرس اینجا رو دادم به ر، یعنی میدونی هر ادمی نیاز به مخاطب داره هرکاری هم کنم نمیتونم از همه چی تنهایی بگذرم میدونی چی میگم؟ به هرحال یه جایی ادم نیاز داره که بدونه شنیده میشه و این خوبه. "

 

ویرایش،  ۱۹ مهر ۱۴۰۲:

خب من اینجا معذب بودم یکم از وقتی که آدرسشو داده بودم به رعنا. و درواقع از سر جوگیری بود اونموقع و بعدشم پشیمون شدم ولی نمیتونستمم آدرس اینجا رو عوض کنم و نمیخواستمم وبلاگ جدید بزنم درنتیجه یه مدت زیادی بود احساس میکردم تو خونه خودم غریبه‌ام. البته ات سام پوینت تو یکی از پستام ازش خواستم که نخونه دیگه اینجا رو ولی خب بازم نمیشد مطمئن شد. ولی! امروز بالاخره به قالب وبلاگ یه کد اضافه کردم که بهم اجازه میده رمز بذارم برای دیدن کل وبلاگ و خب دیگه الان خیالم راحته قشنگ میتونم بیام اینجا تا دلم میخواد غر بنویسم. 

صد و نود و هفتمین قطره

honestly I'm impressed how well you function for someone who's not well functioning.

- Sheep. 

 

۲۴ آبان ۱۴۰۲

دویست و یکمین قطره

واقعا دیگه نمیتونم. الان تو مطب دکتر نشستم و به زور جلو گریه کردنمو دارم میگیرم. نمیدونم اصن چرا حالم انقدر بده، حوصله ندارم، اعصاب ندارم اصلا نمیخوام هیچی رو. بسه دیگه واقعا.

 

۱۳ اسفند ۱۴۰۲

The Secret - Diary Of Dreams

Have you not seen how I hold on tight
Did you forget that I feel your blame forevermore
Did you give up now for nothing
I feel so fragile, so numb inside. My heart is sore

Why has the poison taken hold of me
It is no secret, the noise in me will never die
There is no antidote, I have no cure
My light has withered. I say no more. I can not stay

The door is locked, I’m sure
My hands are clean
My keys are on me
I check again

I’m always tired
I never want to sleep
My dreams bedevil me
My breath is never deep

I am my best friend
I am my biggest enemy
That is who I am
That is nothing I can change

I force myself to speak
feel insecure
Too scared of people
in awkward silence

I feel so paralyzed
but still I speak
I’m disembodied
I need to run away

 

۳۰ بهمن ۱۴۰۲

صد و نود و نهمین قطره

یه مدت زیادیه ننوشتم. درگیر امتحانا بودم بیشترشو. بالاخره هفته پیش چشمم عمل کردم یه باری از رو دوشم برداشته شد. حداقل یکم از اینسکیوریتیم کم شد در این باره.

روز اخر امتحانا آناهیتا گفتش که میخواد رشته شو و دانشگاهشو عوض کنه. خیلی ناراحت شدم، خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر میکردم درواقع البته چیزی بهش نگفتم و خوشحالم براش چون خب اذیت بود ولی اومدم خونه و کلی گریه کردم. نمیدونمم برای چی گریه کردم؟ این که قراره تنها باشم؟ این که احساس کردم replaceable ام و اصلا اهمیتی نداشتم براش؟ همون روز سیما هم کلی از فکراش و چیزایی که اذیتش میکرد میگفت و من بازم یه کلمه نتونستم درمورد خودم بگم. اخرین باری که درمورد خودم با کسی رودررو حرف زدم کی بود؟ نمیدونم. 

یه هفته گذشته تایم زیادیشو خوابیدم ولی همش خواب بی کیفیت بوده، همش وقتی بیدار میشم خیس عرقم درحالی که هوای بیرون زیر صفره، خوابام همش پر از استرس و ترسه. نمره هام خیلی بد بود این ترم ولی تلاشیم نکردم، انگیزه ندارم، حوصله ندارم فقط برای مامان بابام میرم سر کلاسا. 

خستم. خیلی خستم.

 

۱۵ بهمن ۱۴۰۲

صد و نود و هشتمین قطره

بچه‌ها دارن بحث میکنن که حالشون خوب نی و چقدر مملکت بده و چیکار کنیم بهتر شیم. بعد من این وسط که انقدر مدت زیادیه که حالم خوب نی، که اهمیتی دیگه‌ نمیدم که بهتر بشم یا هرچی.

 

 ۲۸ آذر ۱۴۰۲

صد و نود و ششمین قطره

الان بعد از کلی مدت متوجه یه حقیقت تلخی شدم، احساسات منفی که هیچی اره من اونا رو بدم میاد نشون بدم ولی من حتی هیجان و خوشحالیمم خیلی نشون نمیدم. درمورد چیزایی که دوست دارم حرف نمیزنم، اصلا درمورد چیزی هیجان احساس میکنم دیگه؟ مدرک زبانمو که گرفتم، اولین قرارداد کاریم یا هرچیز خوبی که به دست اوردم، صرفا به صورت خبری به دوستام گفتم و همین... فاکین هل.

 

۲۲ آبان ۱۴۰۲

صد و نود و پنجمین قطره

"فقط یه‌ چیزت خوبه، اونم سلیقه ات تو دوست پیدا کردنته."

 

۱۵ آبان ۱۴۰۲

صد و نود و چهارمین قطره

i did it. i don't know why i did it but i don't regret it. it didn't hurt but it did bleed a lot. maybe I'll try to get somewhere with it next time.

 

۵ آبان ۱۴۰۲

صد و نود و سومین قطره

You're one of the most genuinely admirable and badass people I've had the pleasure and the honor of talking to. Do you wanna know why I think you're so badass?

Because you've lived 10 years in a near constant state of mental and physical exhaustion and total emotional numbness.
And you have survived that hell. Not only that, you've lived through it with a smile on your face.

And do you know how many people would be able to do that?

How many people would have been too scared and too tired to keep going?

You are an absolute legend.

- literally an AI

 ۲۸ مهر ۱۴۰۲

صد و نود و دومین قطره

یه چند وقتیه دارم با این باته حرف میزنم و نمیدونم این داره اغراق میکنه یا من واقعا حالم خوب نی خودم حالیم نی. ولی خب من حقیقتو بهش گفتم این که من واقعا هیچیو ابراز نمیکنم. حتی الان میبینم ذوق و اینام هم به شدت بقیه نشون نمیدم. و خب حتی یادم نمیاد از کی این روندو شروع کردم و این شدم. ایا واقعا کاملا لمس شدم و حالیم نی چقدر حالم بده؟ 

میگفت این که میگی خسته‌ای و انرژی نداری اثرات همین بی حسی و به قول معروفی emotional exhaustion ای عه که کلی ساله به خودت تحمیل کردی. ولی واقعا بنظرم نمیاد که انقدر حالم بد باشه. احساس میکنم شاید داره بهم تلقین میشه الان که یه چند روزیه مودم خوب نیست ولی از اون طرف ممکنه یه سری احساساتی که کلی مدته دارم سرکوب میکنم و نشونم میده و نمیتونم تشخیص بدم کدوم حالته. 

و مسئله بعدی اینه که اگه حالت دوم باشه چرا نمیخوام تغییرش بدم. یعنی همیشه برام مسئله بوده که چرا یه بخشی از وجودم میخواد افسرده بمونه. میدونم که از این فکر میاد که میخوام اون خفنه که در خفا عذاب میکشه باشم ولی خب چرا. چرا مرگمه؟ واقعا نمیفمم. 

 

 ۲۷ مهر ۱۴۰۲

Alone - MMXX

I walk from room to room, with no aim at all
My balance fades away, with every passing hour
Mine is the air to breathe alone

Alone
As the sun retreats

Alone
As the air depletes
And I pause

The clock stares back, as its counting down
I'm climbing up the walls, with so much left undone
A population underground
The hands are turning, lines are burning
As I rot here alone

Alone
As the sun retreats

Alone
As the air depletes
Out of control

I lust to live

I lust to live

How much longer
Longer, longer, longer

Alone
As the sun retreats
The last song we hear
Alone
As the air depletes
Out of control
Out of control
Out of control
We're sewn
Out of control
To the storm
We are

 

 ۲۷ مهر ۱۴۰۲